به گزارش پایگاه خبری آهن‌نیوز، رشد میزان عرضه و افت قیمت اسفنجی موجب شده تا تولید شمش از محدوده زیان خارج شود و شمش حمایت بهای تمام شده را از دست بدهد. ضمن اینکه اخباری شنیده می‌شود مبنی بر کاهش بیشتر در نرخ‌های جهانی شمش که می‌تواند زمینه ساز افت قیمت‌ها در بورس شود. اما با این وجود تقاضا و استقبال از محصولات فولادی در بورس کالا چشمگیر نبوده و با وجود کاهش قیمت‌ها برخی فعالان صنعت فولاد معتقدند این قیمت‌ها هنوز هم بالاتر از قیمت واقعی بوده و منتظر کف‌سازی بازار هستند.
در این رابطه نائب درختان، عضو انجمن نوردکاران فولادی ایران به خبرنگار آهن‌نیوز گفت: این روزها قیمت میانگین معامله شمش در بازار بورس حدود ۱۷ هزار و ۹۰۰ تومان است که با احتساب متوسط هزینه حمل این محصول به کارخانه که حداقل حدود ۶۰۰ تومان به ازای هر کیلو است، قیمت آن حدود ۱۸ هزار و ۵۰۰ تومان تمام می‌شود. این در حالی است که قیمت پایه میلگرد به مبلغ ۱۹ هزار ۸۰۰ تومان در بورس کالا خرید و فروش می‌شود، اختلاف بین شمش و میلگرد چیزی حدود هزار و ۳۰۰ تومان است، در نظر بگیرید یک کارخانه بخش خصوصی که با ظرفیت ۶۰ درصد به دلایلی از قبیل کمبود مواد اولیه، قطعی گاز در زمستان و نبود برق در تابستان در حال فعالیت است، حداقل هزینه هزار و ۸۰۰ تومان به ازای هر کیلو باید متحمل شود.
وی در ادامه افزود: به عبارتی با این وضعیت قیمت‌گذاری در بورس کالا یک کارخانه نوردی بخش خصوصی باید حدود ۵۰۰ الی ۶۰۰ تومان نیز از جیب خود هزینه کند. بنابراین اختلاف بین شمش و میلگرد قیمت‌گذاری شده در بورس کالا با توجه به افزایش حقوق کارگران، چندین برابر شدن قیمت قطعات خط تولید و احتمال افزایش هزینه‌های انرژی و حمل و نقل برای تولیدکننده بخش نورد توجیه اقتصادی ندارد.
این عضو انجمن نوردکاران فولادی ایران با تاکید بر اینکه اختلاف منطقی بین شمش و میلگرد باید حداقل بین ۱۴ الی ۱۶ درصد باشد، اظهار داشت: وقتی مقدار اختلاف به این صورت باشد سود شرکت‌های خصولتی تولیدکننده سنگ آهن، آهن اسفنجی، کنسانتره و گندله که اختلاف بسیار بالایی با انتهای زنجیره دارد به سود معقول و متعادل نسبت به کل زنجیره می‌رسد. همچنین با این اقدام مشکلات سال‌های قبل از جمله عدم عرضه در بورس توسط واحدهای تولیدی که منجر به عدم صادرات و تشکیل پرونده تعزیراتی شده بود، جلوگیری می‌شود.
وی برای ساماندهی وضعیت سوددهی زنجیره فولاد در بین فعالان بازار بیان کرد: شرکت‌های خصولتی نقش اساسی در این رابطه دارند چرا که تعیین قیمت در این بخش صورت می‌گیرد که بیشتر هم در ابتدای زنجیره فعالیت دارند. این زنجیره باید مدیریت و کنترل شود و به جای صادرات مواد خام ماننده کنسانتره و گندله دولت مجوزهایی برای ایجاد واحدهای تولید آهن اسفنجی و کنساتتره ایجاد کند تا این خام فروشی‌ها متوقف شود.
این فعال صنعتی با تاکید بر اینکه با وجود کاهش قیمتهای اخیر محصولات فولادی بازهم این قیمت‌ها معقول نیست بیان کرد: در مقایسه بهای تمام شده در کشورهای دیگر مانند ترکیه که آهن قراضه وارداتی را فرآوری و تبدیل به شمش کرده و سپس محصول نهایی به دست می‌آید؛ و با در نظر گرفتن قیمت این مواد، انرژی، دستمزد کارگری و موارد دیگر اگر در نظر بگیرید با بهای تمام شده در ایران که تمام مواد اولیه تولید داخلی، انرژی و نیروی کار ارزان در دسترس بوده باید هم قیمت کمتر از این مقادیر باشد.
این فعال بخش نورد فولاد در رابطه با بهبود اوضاع صادرات این بخش و ارزآوری آن بیان کرد: برای بخش صادرات دولت باید درصد ارزش افزوده‌ها را بدون هیچ قید و شرطی مانند یک اظهارنامه صادراتی تایید کنند. به عبارتی باید دولت موظف شود ارزش افزوده ای را برای صادرکننده برگرداند تا عامل تشویقی برای صادرکننده و افزایش ارزآوری و توسعه اقتصادی کشور شود ضمن اینکه برگشت ارز برای صادرکننده باید با قیمت دلار منطقی محاسبه شود.
انتهای خبر / ف
نظر شما