یادداشت میلاد مرجانی | مدیر مسئول پایگاه خبری آهن‌نیوز
سال‌هاست که همه جا از «حمایت از تولید» و «اهمیت صادرات» حرف می‌زنند، اما در عمل، این مفاهیم چه تأثیری روی زندگی مردم گذاشته‌اند؟ وقتی ارزش ریال سقوط می‌کند و صادرات به حدی رسیده که حتی خاک و سنگ هم صرفه اقتصادی پیدا کرده، چرا سرمایه‌گذاران همچنان ترجیح می‌دهند به جای تولید، به بازارهای دلالی پناه ببرند؟ جواب ساده است: چون سودهای نجومی و بی‌دردسر، جای دیگری است.
دلالی، سود قطعی دارد؛ تولید، ریسک و ضرر!
در کشورهای توسعه‌یافته، اقتصاد را با مالیات بر عایدی سرمایه کنترل می‌کنند تا کسی نتواند از راه‌های غیرمولد، سودهای هنگفت به جیب بزند. اما در ایران، نه‌تنها این سیاست‌ها اجرا نمی‌شوند، بلکه هر وقت صحبتی از نظارت و مالیات می‌شود، عده‌ای آن را «سرک کشیدن به حساب‌های مردم» می‌نامند. نتیجه؟ سرمایه‌ها به جای رفتن به سمت تولید، در بازار طلا، ارز، مسکن و خودرو چرخ می‌زنند.
چرا تولیدکننده همیشه طلبکار است؟
در ایران، تولیدکنندگان همیشه در حال مطالبه هستند. ارز ترجیحی، برق ارزان، سوخت یارانه‌ای، تسهیلات کم‌بهره و نیروی کار ارزان دارند، اما باز هم ناراضی‌اند! اگر تولید، یک صنعت سودآور است، چرا سرمایه‌های کلان در این حوزه باقی نمی‌مانند و به سمت بازارهای دیگر سرازیر می‌شوند؟ آیا سودهای تولید به توسعه کارخانه‌ها، بهبود کیفیت محصولات و افزایش اشتغال برمی‌گردد، یا به حساب‌های بانکی خارج از کشور منتقل می‌شود؟
ما منابع خود را ارزان می‌فروشیم تا همسایه‌ها خوشحال شوند!
بدون مالیات بر عایدی سرمایه و بدون نظارت جدی، افزایش تولید فقط در آمارها خوب به نظر می‌رسد، اما تأثیری در زندگی مردم ندارد. ما منابع انرژی، نیروی کار ارزان و تسهیلات دولتی را به پای تولید می‌ریزیم، اما در نهایت، کشورهای همسایه محصولات ما را با قیمت ارزان‌تر از مردم خودمان مصرف می‌کنند! بعد هم رسانه‌ها از «افتخار ملی» حرف می‌زنند، در حالی که سفره مردم هر روز کوچک‌تر می‌شود.
تولید بدون اصلاحات اقتصادی، فقط یک سراب است!
هر سیاستی، پیش‌نیازهایی دارد. اگر نظارت و مالیات را کنار بگذاریم و اجازه دهیم سرمایه‌ها آزادانه از کشور خارج شوند، نتیجه‌ای جز گسترش شکاف طبقاتی و افزایش فشار بر مردم نخواهد داشت. سال‌ها پیش درباره این خطرها هشدار داده شد، اما کسی گوش نداد. حالا که بحران به اوج رسیده، هنوز هم برخی اصرار دارند همان مسیر اشتباه را ادامه دهند. آیا وقت آن نرسیده که این چرخه معیوب را متوقف کنیم؟
انتهای پیام/ م
نظر شما