به گزارش پایگاه خبری آهن‌نیوز، تصمیم دولت مبنی بر برگشت ۱۰۰ درصدی ارز حاصل از صادرات تمامی صادرکنندگان زنجیره فولاد از ابتدا تا انتهای زنجیره (از ابتدای فروردین سال ۱۴۰۳) در سامانه نیما، منجر به واکنش از سوی تولیدکنندگان فولاد خصوصا در بخش نوردی شده است.
به نظر می‌رسد اولین نتیجه این الزام منجر به عدم تمایل به صادرات یا مقرون به صرفه نبودن صادرات با توجه به اختلاف ۱۰ درصدی نرخ فولاد در بازار داخلی و صادرات در بین تولیدکنندگان فولاد خواهد شد.
احمد امین‌فر، رییس هیات مدیره شرکت فولاد آتیه خاورمیانه، در رابطه با دلایل اشتباه بودن این تصمیم به خبرنگار آهن‌نیوز گفت: یکی از دلایل مهم این است که در حال حاضر در بازار ایران شمش با قیمت دلار نیمایی در اختیار تولیدکنندگان قرار نمی‌گیرد.
وی افزود: اگر شمشی که در بورس کالا در حال عرضه است را بخواهیم به قیمت جهانی صادر و در سامانه نیما عرضه کنیم، در هر کیلو حدود ۲ هزار و ۶۰۰ تومان به علت اختلاف ارز نیمایی و بازار متضرر می‌شویم.
امین‌فر در ادامه توضیح داد: به عبارتی قیمت شمش در بازار ایران بالاتر از قیمت جهانی و در مقایسه با ارز نیما است، به همین دلیل کارخانه‌های نوردی قطعا با این تصمیم با مشکل مواجه خواهند شد.
عضو هیئت مدیر فولاد آتیه خاورمیانه ضمن اشاره به این که شاید این تصمیم در بخش ابتدای زنجیره فولاد درست باشد، درباره علت آن تصریح کرد: در بخش ابتدای زنجیره تعادل قیمتی واقعی وجود دارد اما از میانه زنجیره تا انتها این بالانس به هم خورده است.
رییس هیات مدیره شرکت فولاد آتیه خاورمیانه در توضیح جزئیات این تعادل گفت: شمش در حال حاضر در بورس کالا در محدوده ۲۰ هزار تومان عرضه می‌شود؛ اگر این نرخ با ارز نیما محاسبه شود، در مقایسه با قیمت صادراتی آن که حدود ۴۸۰ تا ۵۰۰ دلار است، نرخ دلاری که در واقع ما شمش را خریداری می‌کنیم حدود ۵۰ هزار تومان به دست می‌آید.
رییس هیات مدیره شرکت فولاد آتیه خاورمیانه سپس بیان کرد: به همین دلیل است که امکان خرید شمش با نرخ دلار ۵۰ هزار تومان از بورس و صادرات آن و سپس عرضه آن با نرخ دلار ۴۲ هزار تومان به دولت، برای نوردکار صرفه اقتصادی نداشته و این گپ باعث ایجاد مشکل برای کارخانه نورد می‌شود.
امینی‌فر با اشاره به اینکه در حال حاضر قیمت شمش در بورس با مهندسی قیمت‌ها افزایشی است، بیان کرد: اگر در بورس کالا قیمت‌ها طوری مدیریت شود که نرخ دلاری محصولات و مواد اولیه عرضه شده با همان نرخ دلار نیما محاسبه شود، بخشی از این چالش حل می‌شود.
او در مورد چالش دیگر نوردکاران تشریح کرد: قیمت تمام شده محصولات نوردی، باید حداقل حدود ۱۶ درصد نسبت به شمش بالاتر باشد که نوردکار بتواند بدون ضرر و با حاشیه سود منطقی تولید و فروش کند.
به گفته این فعال صنعت فولاد ضمن اینکه دو چالش فوق مشکل اصلی نوردکاران است، موارد دیگر مانند قطعی گاز و برق که منجر به فعالیت فقط ۴۰ درصد ظرفیت کارخانه‌ها شده، روی بالا رفتن قیمت تمام شده کارخانه‌ها تاثیر دارد.
امینی‌فر سپس افزود: در چنین شرایطی کارخانه باید حداقل با ۷۰- ۸۰ درصد ظرفیت خود تولید کند تا بتواند این قیمت تمام شده را پوشش دهد.
عضو هیئت مدیر فولاد آتیه خاورمیانه با تاکید بر این که در دنیا دولت‌ها از صنایع خود خصوصا در بخش محصول نهایی و با ارزش افزوده بالا حمایت می‌کنند، خاطرنشان کرد: چرا باید کشورهای همسایه ایران مانند عراق، میلگرد ۴۸۰ دلاری ما را نخرد اما مشتاق شمش ۵۰۰ دلاری ما باشد؟!
امینی توضیح داد: دلیل این امر این است که حاضر است مواد اولیه را به قیمت بالاتر خرید کند اما از کارخانه تولید میلگرد خود حمایت کند تا محصولات با ارزش افزوده بالا تولید کند. معمولا سیاست دولت‌ها نیز به این سمت است که مانع از اخذ عوارض یا کاهش عوارض محصولات نهایی شود اما در کشور ما این اتفاق نمی‌افتد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا تولید و صادرات میلگرد و تیرآهن بهتر است یا شمش، گفت: دولت برای اینکه بتواند به این سوال پاسخ دهد باید قیمت متال بولتن را معیار قرار دهد و روند ده ساله این دو محصول(میلگرد و شمش) را بررسی کند.
به گفته وی طبق بررسی‌های انجام شده در همان بازه اشاره شده(ده ساله) قیمت میلگرد ۶۰ دلار از شمش بالاتر بوده؛ نسبت وزق به اسلب هم همین طور است (قیمت ورق ۱۰۰ دلار از سلب بالاتر ثبت شده است).
امینی‌فر درباره دلیل عدم خرید محصولات نهایی از ایران در بازار جهانی اظهار داشت: یک دلیل این است که سیاست صادراتی برای محصول نهایی، حمایتی نیست. دلیل دیگر اینکه تولیدکنندگان شمش اجازه نمی‌دهند که نوردکاران به صورت مداوم مشتری خود را حفظ کنند. بدین ترتیب که به طور ناگهانی قیمت شمش را بالا (بالای قیمت جهانی) می‌برند و برای تولیدکننده میلگرد صرفه اقتصادی ندارد که شمش را با قیمت بالا خریداری و سپس تولید و صادر کند و بدین ترتیب مشتری خود را از دست می‌دهند.
در چنین شرایطی، سری بعد که مشتری مجدد به فروشنده میلگرد مراجعه کند، دیگر حاضر نیست با قیمت جهانی خریداری کند و به دنبال گرفتن تخفیف بالا برای خرید است که در نهایت منجر به کاهش قیمت محصول نهایی می‌شود.
امینی‌فر در پایان با اشاره به بالا بودن شدید آمار صادرات در بخش محصولات خام و نیمه‌خام در کشور، خاطر نشان کرد: پایین بودن صادرات در بخش انتهایی زنجیره بابت عدم توانایی نوردکاران در تولید محصولات نهایی فولاد یا پایین بودن تولید آن نیست؛ بلکه به علت همین قوانین محدودکننده (سیاست‌های اشتباه در قیمت‌گذاری شمش بالاتر از قیمت جهانی، الزام به رفع تعهد ارزی نوردکاران در سامانه نیما یا اعمال عوارض صادراتی) است.
خبرنگار: پریسا فرضی
انتهای خبر/ ف
نظر شما