به گزارش خبرنگار رسانه خبری آهن‌نیوز؛ پروژه انتقال آب از دریای عمان به استان اصفهان، با هدف تأمین آب برای مصارف صنعتی، شرب و کشاورزی صنعتی، در حال پیشرفت است. این طرح شامل شیرین‌سازی و انتقال سالانه ۶۰۰ میلیون متر مکعب آب از بندر سیریک در استان هرمزگان به اصفهان است. در فاز نخست، حدود ۲۰۰ میلیون متر مکعب آب شیرین‌سازی شده از طریق خط لوله‌ای به طول ۱٬۰۸۰ کیلومتر به اصفهان منتقل می‌شود.
سعید زرندی، مدیرعامل جدید شرکت فولاد مبارکه اخیراً اعلام کرده است که این پروژه پیشرفت خوبی داشته و ابراز امیدواری کرده است که با برنامه‌ریزی و تلاش مضاعف، در اسرع وقت به بهره‌برداری برسد.
همچنین، محمدیاسر طیب‌نیا، مدیرعامل پیشین فولاد مبارکه، در بهمن ۱۴۰۳ اظهار داشت که پیشرفت خط انتقال آب تا اصفهان به ۹۸.۸ درصد رسیده و تنها نصب برخی از پمپ‌ها و تجهیزات باقی مانده است. وی تأکید کرد که در صورت تأمین مالی پروژه توسط سایر سهامداران، دسترسی به آب دریا در اصفهان در سال جاری محقق خواهد شد.
با توجه به این اطلاعات، به نظر می‌رسد پروژه انتقال آب از دریای عمان به اصفهان در مراحل پایانی خود قرار دارد و در صورت تأمین مالی و تکمیل تجهیزات باقی‌مانده، به‌زودی به بهره‌برداری خواهد رسید.
پروژه انتقال آب از دریای عمان به استان اصفهان، که با هدف تأمین آب برای مصارف صنعتی و شرب طراحی شده، حالا در مراحل پایانی خود قرار دارد. اما پرسش اساسی اینجاست: چرا اصلاً کار به جایی رسیده که مردم یک استان مجبور شوند برای دسترسی به حق اولیه خود، یعنی آب، خط لوله انتقال را تخریب کنند؟
بحران آب؛ نتیجه سال‌ها بی‌تدبیری؟
کم‌آبی در ایران دیگر یک بحران مقطعی نیست، بلکه نتیجه سال‌ها مدیریت نادرست منابع آبی، توسعه ناهماهنگ صنایع در مناطق کم‌آب، و نبود برنامه‌ریزی دقیق برای تأمین پایدار آب است. در حالی که پروژه‌های انتقال آب، مانند طرح انتقال آب از دریای عمان به اصفهان، می‌توانند گامی مثبت باشند، اما نباید فراموش کرد که اگر برنامه‌ریزی درستی برای توزیع منابع آب در کشور انجام شده بود، امروز شاهد درگیری استان‌ها بر سر آب شرب نبودیم.
انتقال آب از عمان؛ راه‌حل یا مسکن موقتی؟
این پروژه که شامل انتقال سالانه ۶۰۰ میلیون متر مکعب آب از بندر سیریک به اصفهان است، شاید در نگاه اول راه‌حلی برای کم‌آبی به نظر برسد، اما آیا این اقدام به تنهایی می‌تواند بحران آب را حل کند؟ سال‌هاست که تصمیم‌گیری‌های مقطعی، مانند انتقال آب از یک استان به استان دیگر، به جای مدیریت بهینه مصرف، باعث شده که بحران آب تنها از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل شود.
پروژه‌ای که در آستانه بهره‌برداری است
طبق اعلام محمدیاسر طیب‌نیا، مدیرعامل پیشین فولاد مبارکه، این پروژه ۹۸.۸ درصد پیشرفت داشته و تنها نصب برخی تجهیزات باقی مانده است. با این حال، مشخص نیست که این پروژه بتواند به تنهایی بار کم‌آبی را از دوش اصفهان بردارد، به‌خصوص که مشکلات تأمین مالی و بهره‌برداری از آب شیرین‌شده همچنان چالش‌برانگیز است.
چرا به اینجا رسیدیم؟
سؤال اینجاست که چرا کشوری که روی منابع عظیم آبی همچون دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان نشسته، به جایی رسیده که مردم یک استان مجبور به تخریب خط لوله آب شرب استان همسایه می‌شوند؟ آیا زمان آن نرسیده که به‌جای انتقال بحران، برای حل ریشه‌ای مشکلات آب کشور چاره‌ای اساسی اندیشیده شود؟
انتهای پیام/ م
نظر شما