به گزارش خبرنگار آهن نیوز، آیت الله ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری اسلامی ایران یکم خردادماه به دعوت رسمی «جوکو ویدودو» همتای خود به اندونزی سفر کرد. ایران و اندونزی قرار است یک توافقنامه تجارت ترجیحی با هدف توسعه مبادلات تجاری امضا کنند.
چندی پیش وزارت تجارت اندونزی در بیانیه خود تصریح کرد حجم مبادلات تجاری میان ایران و اندونزی در سه ماهه نخست سال جاری میلادی به ۵۴.۱ میلیون دلار رسیده است. روابط تجاری دو کشور سال گذشته با ۲۳ درصد افزایش نسبت به یک سال قبل‌تر به ۲۵۷.۲ میلیون دلار رسید. وزارت تجارت اندونزی گفته که تهران و جاکارتا توافق کرده‌اند کالاها و خدماتی که میان دو طرف رد و بدل می‌شود بدون انتقال پول و به صورت تهاتر کالا انجام شود.
وضعیت صنعت فولاد در اندونزی
صنعت فولاد اندونزی در سال ۲۰۲۲ در میان چالش‌های COVID-۱۹ که همچنان بخش صنعت سراسر جهان را تهدید می‌کند، رشد کاملا مثبتی را تجربه کرد. بر اساس داده‌های اداره آمار دولتی اندونزی (BPS)، صنعت فولاد اندونزی در سال ۲۰۲۱ بیش از ۹.۸۲ درصد رشد را نشان می‌دهد. علاوه بر این، صادرات محصولات فولادی که در نوامبر ۲۰۲۱ به ۱۹.۶ میلیارد دلار رسید و مازاد ۶.۱ میلیارد دلاری را تجربه کرد.
رشد مثبت بخش فولاد در اندونزی مطمئناً نمی‌تواند جدا از تلاش‌های کنترلی انجام شده توسط دولت باشد. در واقع، رشد مثبت بخش فولاد به دلیل تلاش‌های کنترلی انجام شده توسط دولت با اولویت‌بندی صنعت ملی فولاد از بخش بالادستی به بخش پایین دستی اجرا شد. این رشد همچنین تحت تأثیر افزایش تقاضای فولاد با حمایت از بخش خودرو بود که در سال ۲۰۲۱ به ۲۷ درصد افزایش یافت.
در این راستا، انجمن صنعت آهن و فولاد اندونزی (IISIA) گزارش داد که سرمایه‌گذاری در بخش فولاد در سال ۲۰۲۱ بالغ بر ۱۲ میلیارد دلار بوده و برآورد می‌شود که در سال ۲۰۲۲ به میزان ۱۵.۲ میلیارد دلار افزایش یابد که البته مربوط به افزایش تقاضای ملی فولاد و همچنین افزایش صادرات به ویژه در بخش پایین دستی فولاد است.
پیامد توسعه صنعت فولاد اندونزی، در دسترس بودن مواد خام برای حفظ سرمایه گذاری در این کشور است. مشکلاتی در صنعت بالادستی به ویژه فولاد کربنی رخ داده که هنوز قادر به تامین نیازهای داخلی اندونزی نیست. بر اساس داده‌های اداره آمار دولتی اندونزی (BPS)، واردات فولاد از ۳.۹ میلیون تن در سال ۲۰۲۰ با رشد ۲۳ درصدی به ۴.۸ میلیون تن افزایش یافته است. با این حال، برخی کارشناسان معتقد است که استفاده از داده‌های سال ۲۰۲۰ با توجه به شرایط صنعت در اندونزی که به شدت تحت تأثیر همه گیری کووید-۱۹ قرار گرفته است، نمی‌تواند بازگوی تمام حقیقت باشد.
علاوه بر این، افزایش حجم واردات فولاد نیز تحت تأثیر شیوه‌های تجاری ناعادلانه با دامپینگ بود. بیشترین افزایش واردات فولاد در محصولات نورد سرد به میزان ۷۰ درصد یا حدود ۱.۵ میلیون تن در سال ۲۰۲۱ صورت گرفت که قبلاً تنها ۸۸۱ هزار تن در سال بود.
اندونزی تا به امروز همچنان واردکننده فولاد کربنی از کشورهای صادرکننده فولاد جهان است و پیش‌بینی می‌شود واردات فولاد دومین کالای وارداتی غیر نفتی و گازی در اندونزی باشد. البته دولت برنامه‌های متعددی را برای کنترل واردات تدوین کرده است از جمله؛ برنامه افزایش استفاده از محصولات داخلی و ایجاد انگیزه برای تشویق افزایش سرمایه گذاری در بخش صنعت فلز.
تولیدکنندگان فولاد در اندونزی انتظار دارند جدای از برنامه هایی که از سوی دولت تدارک دیده شده است، با مجوزهای وارداتی مقابله شود، چون افزایش مداوم واردات می‌تواند سرمایه گذاری برای بخش فولاد در اندونزی را مختل کند.
چابهار کلید افزایش تجارت دوجانبه
همانطور که ملاحظه می شود اندونزی یکی از واردکنندگان بخشی از محصولات فولادی است که برای رشد و توسعه اقتصادی این کشور ضروری است. از همین روی ایران می‌تواند به این کشور به عنوان یک بازار بالقوه نگاه کند که بهترین مسیر در این راه، توسعه بندر چابهار به عنوان تنها بندر اقیانوسی ایران است که می‌تواند تجارت ایران با اندونزی و در کل شرق آسیا را به ویژه در بخش فولاد افزایش دهد. البته در سال‌های اخیر، صادرات شمش فولادی به شرق آسیا افزایش یافته است. ۴ کشور اندونزی، مالزی، ویتنام، فیلیپین از بازارهای کلیدی صادرات فولاد ایران در این منطقه هستند.
از همین روی، در حالیکه مدت‌هاست خبری از طرح‌های توسعه بندر چابهار نشده، اندونزی از تمایل این کشور برای توسعه روابط تجاری و اقتصادی با ایران از طریق بندر چابهار خبر می‌دهد. رونی پراستیو یولیانتورو، سفیر اندونزی در تهران، در این‌باره گفته است که بندر چابهار به دلیل موقعیت جغرافیایی و ماهیت تجاری خود از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و می‌تواند پل ارتباطی اندونزی با هند و آسیای مرکزی باشد.
انتهای پیام/
نظر شما