به گزارش خبرنگار پایگاه خبری آهن‌نیوز، نصیرالدین ضوئی، مدیر فروش و توسعه کسب و کار شرکت دانیلی پرشیا در رابطه با مصوبه جدید وزارت صمت مبنی بر آزاد شدن صادرات محصولات فولادی و معدنی برای عموم گفت: اگر بخواهیم این مصوبه را از نگاه هدفمند و صورت مسأله‌ای بسنجیم، مصوبه خیلی خوبی است، اما نحوه اجرا، عملکرد، معیارهای اندازه‌گیری و استراتژی‌های صادراتی در نتیجه‌گیری حاصل از این مصوبه، نقش بسزایی دارد؛ چه بسا در غیر این صورت می‌تواند باعث اختلال و ایجاد رانت یا واسطه‌گری‌هایی شود که در جای خود چالش برانگیز و مشکل ساز است.
ترس تحریم در دل مشتریان خارجی
ضوئی در تشریح پتانسیل و ویژگی‌های این مصوبه اظهار کرد: اصولاً صادرات فولاد، بیشتر ماهیت عمده با حجم‌های بالا دارد و با خرده فروشی فولاد در بازارهای محلی متفاوت است. کشوری مثل ایران در مدل صادرات فولاد با کشورهای رقیب دیگر در بعضی از موارد متفاوت است و به نوعی بسیاری از ابزارهای صادراتی را نمی‌توان به مشتری ارائه داد و محدودیت‌های زیادی خصوصاً به دلیل تحریم‌ها در این زمینه ایجاد شده است. به‌عنوان مثال یکی از مشکلات در صادرات محصولات فولادی، سیستم بانکی موجود است که نمی‌تواند با سیستم بانک‌های بین‌المللی ارتباط مستقیم داشته باشد، مثلاً نمی‌توان به مشتری‌های کشورهای رقیب روش‌های پرداخت متنوع مانند اعتبارات اسنادی مدت‌دار از بانک‌های ایرانی پیشنهاد داد. حوزه فولاد جزء موارد تحریمی است و این موضوع باعث شده است که بسیاری از مشتریان بالقوه در بازارهای هدف صادراتی به واسطه ترس و نگرانی از تحریم‌ها از خرید محصولات فولادی ایران به‌طور مستقیم یا حتی در بعضی موارد غیرمستقیم اجتناب کنند، که این مسائل جزء محدودیت‌هایی است که عملاً در رقابت صادراتی با کشورهای دیگر به ضرر ما است.
او در ادامه افزود: این محدودیت باعث می‌شود که بتوان از پتانسیل بخش خصوصی یا بنگاه‌های اقتصادی دیگر که از طریق این مصوبه می‌توانند شروع به فعالیت و صادرات کنند استفاده کند. این موضوع نقاط قوت و نقاط ضعف گوناگونی دارد که به تعریف و تدوین صحیح استراتژی صادراتی فولاد کشور و متولیان آن برمی‌گردد. بنابراین قانون‌گذار (وزارت صمت و سازمان توسعه تجارت) می‌بایست در این زمینه نقش ریگولاتور و تسهیل‌کننده در صادرات محصولات فولادی ایفا کند و گردش کاری بوجود آورد که تمام ارکان صادراتی که شامل شرکت‌های خصوصی، تولیدکنندگان و حتی بروکرها و هر مجموعه‌ای که امکان فعالیت در بخش صادرات فولاد را داشته باشد و بتواند به درستی در نقش و جایگاه خود قرار گیرد و در نتیجه موجب صادرات قدرتمندتر و بهتر برای فولاد کشور شود.
مدیر فروش و توسعه کسب و کار شرکت دانیلی پرشیا اظهارکرد: تا قبل از این مصوبه، صادرات توسط شرکت‌های تولیدکننده فولادی و تحت مجوز آنها انجام می‌شد و این مسئله برای شرکت‌هابی فولادی از دید دور زدن تحریم‌ها یک محدودیت بود. به دلیل اینکه فرصت‌های بازاریابی و فروش در بازارهای هدف محدودتر از زمانی است که یک شبکه یا زنجیره‌ای از شرکت‌های چابک و حرفه‌ای در صادرات فولاد حضور داشته باشند. در شرایط تحریم ورود مستقیم در بازارهای هدف قابل رصد بوده و منجر به شناسایی کانال‌های فروش صادراتی می‌شود، اما وقتی شرکت‌های متعددی از بخش خصوصی و با مدل‌های صادراتی صحیح یک شبکه صادراتی قوی را تشکیل دهند، این امکان را می‌دهد که برای دور زدن تحریم‌ها، با استراتژی‌های مختلف و پیچیده‌تری عمل کرد و وارد بازارهای صادراتی شد.
وی ادامه داد: در حوزه صادرات دو مدل شرکت تعریف می‌شود، یکی شرکت‌های مدیریت صادرات یا EMC (Export Management Company) و دیگری شرکت‌های مدیریت تجارت یا ETC (Export Trading company). در مدل دوم شرکت در قالب قراردادی با تولیدکننده و با سرمایه خود یا با اعتبار خود کالا را از تولیدکننده می‌خرد و با مدل بازاریابی و صادراتی خود اقدام به فروش محصول در بازارهای هدف می‌کند.
مدیر فروش و توسعه کسب و کار شرکت دانیلی پرشیا معتقد است که در این جا نقش شرکت‌های مدیریت صادرات یا EMCها (Export Management Company) بیشتر نمایان می‌شود، بدین ترتیب که این شرکت‌ها نقش صادرکننده مانند تریدر را نخواهد داشت و می‌تواند به عنوان یک بازوی کمکی، مشاوره‌ای و بازاریابی در کنار دپارتمان‌های تولید و صادرات شرکت‌های فولادی قرار گیرد و با تحلیل‌های بازار، توسعه محصولات و جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز صادرکننده نقش کلیدی را داشته باشند.
او با اشاره به اینکه ترکیب این دو مدل در کنار این سیاست‌گذاری وزارت صمت یا سازمان توسعه تجارت می‌تواند یک نقشه راه بسیار یکپارچه و هماهنگ برای صادرات محصولات فولادی و معدنی ایران در بازارهای هدف صادراتی داشته باشد. وی افزود: حال این بازارهای صادراتی هر کدام شرایط خود را دارند، طبیعتاً فروش به بازارهای کشورهای اروپایی، آفریقا، جنوب شرق آسیا یا آمریکای لاتین، هرکدام شرایط، پیچیدگی‌ها و نحوه مراوده خاص خود را دارند و تمام این موارد باید در برنامه صادراتی شرکت‌های صادرکننده محصولات فولادی دیده شود. برای مثال یک تولیدکننده نباید بازارهای صادراتی خود را به چند مشتری یا تاجر محدود کند، چرا که این مورد می‌تواند یک محدودیت در توسعه صادرات فولاد ایجاد کند و در صورتی‌که روابط تجاری با آن تعداد مشتری محدود به مشکل بخورد، عملا بخش عمده‌ای از بازار صادراتی از دست می‌رود. بنابراین بهتر است یک سیستم ارزیابی برای سنجش توانمندی شرکت‌های صادرکننده محصولات فولادی فراهم شود تا بتوان شرکت‌هایی را که علاقمند به صادرات محصولات فولادی هستند را با معیارهای بین‌المللی و مدل‌های موفق دیگر کشورها مقایسه کرد و در نهایت بتوان یک شبکه صادراتی فولاد قوی ایجاد نمود.
ضوئی در ادامه یادآور شد: در بخش خصوصی یا خصولتی یا بخش‌هایی که قبل از این مصوبه اجازه صادرات نداشتند و حالا با تصویب این مصوبه اجازه صادرات پیدا می‌کنند، نکته‌ای که وجود دارد این است که برای کنترل قیمت محصولات در بازارهای هدف صادراتی، باید استراتژی قیمت‌گذاری هماهنگ شود، تا مشکلی برای فروش محصول فولادی یک شرکت در بازارهای هدف پیش نیاید.
صادرات غیرمستقیم بهترین روش در روزگار تحریم
نصیرالدین ضوئی با بیان اینکه با ایجاد پایگاه‌های صادراتی برای تقویت صادرات و دور زدن تحریم‌ها می‌شود استفاده کرد، افزود: صادرات شرکت‌های فولادی یا به‌طور مستقیم است یا غیر مستقیم. در روش صادرات غیرمستقیم برخی از تولیدکنندگان فولاد می‌توانند از شرکت‌های بخش خصوصی که در بیرون از ایران شعبه دارند استفاده کنند و یا با ایجاد تعدادی هاب‌های صادراتی یا پایگاه‌های فروش برون‌مرزی و بر اساس نیاز محصولات فولادی و معدنی آن منطقه که روی آن تمرکز شده محصولات فولادی را در این پایگاه‌های فروش به صورت دپو دربیاورند و سپس شروع به فروش مویرگی محلی یا صادرات مجدد کنند. ویژگی‌های این روش این است که پاسخگویی به نیاز مشتری در این بازارهای هدف خیلی سریع‌تر و بهتر است و مشتری نیاز نیست مدت زمان زیادی را منتظر تولید و دریافت محصول شود. یکی دیگر از ویژگی‌های این روش این است که بعضی از محصولات فولادی قابلیت این را دارند که یک فرآیند تبدیلی یا تکمیلی روی آنها انجام شود و سپس بار ارزش افزوده بالاتر در آن بازار فروخته شود یا به مقصد دیگری صادرات مجدد شود.
وی ادامه داد: بنابرین ترکیب هر کدام از این روش‌ها باهم براساس استراتژی صادراتی هر بازار می‌تواند موثر باشد و میزان صادرات، ارزآوری، حاشیه سود را افزایش دهد.
ضوئی در پاسخ به این پرسش که زیرساخت این مسائل در کشور وجود دارد یا خیر به خبرنگار آهن‌نیوز گفت: وجود تحریم باعث محدود شدن صادرات مستقیم شرکت‌های فولادی ایران شده است و بهترین راه استفاده از زیرساخت‌های شرکت‌های خارجی در دیگر کشورها است. به عبارتی خدمات موردنیاز برای صادرات فولاد به صورت برون سپاری خریداری شود و این حلقه‌های مفقودی که در بحث صادرات است را پوشش داد. هزینه‌ای که برای این برون‌سپاری می‌شود در صورتی که ارزش افزوده و ارزآوری را برای کشور داشته باشد ارزش هزینه را دارد که از زیرساخت‌های دیگران استفاده شود.
انتهای پیام/
نظر شما