به گزارش خبرنگار پایگاه خبری آهن‌نیوز؛ یکی از پرسش‌های مهمی که در نظام‌های دولتی مطرح است، این است که مسئول برخورد با فساد چه نهادی یا فردی است؟ در کشوری مانند ایران، که فساد یکی از چالش‌های جدی سیستم دولتی به شمار می‌رود، این سؤال بسیار حساس‌تر و کلیدی‌تر به نظر می‌رسد. در این بین، وزارتخانه‌ها و مسئولان رده بالای دولتی همیشه خود را مسئول شفافیت و مبارزه با فساد می‌دانند، اما آیا این مسئولیت تنها به سخن گفتن و اعلام فسادهای گذشته محدود می‌شود؟ چرا هر وزیر جدیدی که وارد صحنه می‌شود، می‌گوید که باید با فسادهای دولت‌های گذشته مقابله کرد و هیچ اشاره‌ای به برخورد با فسادهای موجود نمی‌کند؟ چرا در هر دوره جدیدی از مسئولیت‌های دولتی، همین چرخه معیوب تکرار می‌شود و مسئولان تنها از فسادهای قبلی حرف می‌زنند و نه از اقداماتی که باید در زمان حال انجام دهند؟
در روزهای اخیر، ناصر دانشفر، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، در اظهاراتی هشداردهنده گفت که هر هفته حداقل دو گزارش محرمانه از فساد در شرکت‌های زیرمجموعه به دستش می‌رسد. او در خصوص یکی از این شرکت‌ها که متعلق به صندوق بازنشستگی کشوری است، اظهار داشت که اگر آن شرکت را چهار بار آتش می‌زدیم و از نو می‌ساختیم، این اندازه زیان به کشور وارد نمی‌شد. این سخنان بار دیگر نشان‌دهنده چالش و بحران موجود در بخش‌های مختلف دولتی است، جایی که فساد به حدی گسترده شده است که حتی وزیر جدید هم به جای تمرکز بر مقابله با فسادهای جاری، مجبور است به فسادهای گذشته اشاره کند.
این موضوع به نکته‌ای اساسی اشاره می‌کند. چرخه فساد در ایران، به‌رغم تمام وعده‌ها و تغییرات مدیریتی، همچنان ادامه دارد. آیا این وضعیت نتیجه فقدان اراده جدی برای برخورد با فساد است یا این که مسئولان و دستگاه‌های اجرایی به اندازه کافی توانمند برای اصلاح ساختارها نیستند؟
در همین راستا، عباس پالیزدار، میدرکل اسبق سازمان بازرسی کشور، به تازگی گفته است که فساد در ایران تنها یک مشکل موضعی نیست. او اذعان داشت که ایران "غرق در فساد" است و این فساد نه تنها در بخش‌های خاص، بلکه در تمامی بخش‌ها و لایه‌های مدیریتی و اقتصادی کشور به‌طور گسترده‌ای گسترش یافته است. این حرف‌ها نشان می‌دهند که فساد دیگر تنها مختص بخش‌های مشخصی از سیستم نبوده و سیستماتیک شده است. این به معنای آن است که فساد به طور ریشه‌ای و در عمق ساختارهای دولتی نفوذ کرده است و رفع آن به سادگی ممکن نیست.
اما آیا می‌توان به این نوع فساد، تنها به عنوان یک مشکل "سیستماتیک" نگاه کرد؟ یا این که فساد در ایران به صورت پراکنده و در بخش‌های خاصی بروز می‌کند؟ برخی از کارشناسان معتقدند که فساد در ایران به‌طور موضعی و محدود در بخش‌هایی خاص دیده می‌شود، جایی که ضعف‌های مدیریتی، نظارتی و قانونی، بستر مناسبی برای بروز فساد فراهم می‌آورد. در حالی که گروهی دیگر این فساد را نتیجه ساختارهای ناکارآمد و عدم شفافیت در کل نظام می‌دانند.
در هر حال، واقعیت این است که فساد در ایران معضلی است که در بسیاری از سطوح از نهادهای دولتی گرفته تا بخش‌های خصوصی گسترش یافته است. این وضعیت نه تنها موجب کاهش اعتماد عمومی به سیستم دولت می‌شود، بلکه بر اقتصاد کشور نیز تأثیرات منفی و زیان‌باری می‌گذارد.
انتهای پیام/ م
نظر شما