به گزارش آهن‌نیوز؛ طرح رتبه بندی کارگران گروه ملی صنعتی فولاد، بعد از سال ها کشمکش، در بهمن سال قبل، به شکل ناقص به اجرا درآمد، ولی کارگرهایی که در مطالبات قانونی این طرح نقش داشتند، یکی پس از دیگری با اخراج و تبعید به مشاغل پایین تر روبه رو شدند. طبق گفته های این کارگران، در سال جاری به آنها گفته شده که تنها امکان بستن قرارداد یک ماه تا سه ماه را دارند و اگر چنین قراردادی را قبول نکنند، اخراج خواهند شد؛ بنابراین بسیاری از آنها که طبق گفته خودشان بیش از ۳۰ نفر هستند؛ در سال جدید بی کار شدند. بسیاری از آنها در گفت وگو با «شرق» تاکید دارند در سال ها یا ماه های نزدیک به بازنشستگی بودند که با اخراج مواجه شدند. مریم زنده دل، پژوهشگر و متخصص دعاوی کار هم به تاثیر این اخراج ها بر روند بازنشستگی کارگران اشاره می کند و به «شرق» می گوید که یکی از خسارات وقفه و اخراج کارگران بعد از اعتراض بحقی که داشتند، ایجاد مشکل در زمان بازنشستگی آنهاست، چون با این شرایط کارگران باید از چند ماه تا چند سال بیشتر از میزان مشخص شده کار کنند تا از مزایای بازنشستگی بهره مند شود.
سکوت ما بی فایده بود
یکی از کارگرهای فنی گروه ملی صنعتی فولاد که در سال های آخر اشتغال خود به سر می برد، با اخراج و عدم تمدید قرارداد از طرف کارفرما روبه رو شده است. طبق گفته های خودش به «شرق» چند سال بیشتر تا بازنشستگی اش باقی نمانده بوده که از او خواستند قرارداد یک ماهه امضا کند و اضافه می کند: «گروه ملی فولاد زیر نظر بانک ملی است و ما مطالبه ای درمورد طبقه بندی مشاغل از آنها داشتیم که در سال ۱۴۰۰ به ما قول اجراشدن آن را دادند. مدیر کل اداره کار استان هم به ما قول دادند که این طرح طبقه بندی اجرا شود. با وجود این کارفرما باز هم پشت گوش انداخت. در شهریور ۱۴۰۲ هم قول دادند که این طبقه بندی اجرا شود، اما باز هم اجرا نشد. بهمن هم گذشت باز اجرا نشد، بعد از آنکه اجرا شد، متوجه شدیم آن بخش هایی که مدنظر ما کارگران بوده، اعمال نشده است. در حالی که باید کارگران ما به التفاوت حق طبقه بندی خود را می گرفتند. حتی خانواده کارگران بازنشسته که فوت کردند هم باید این حق را دریافت کنند. این کش و قوس ها و مطالبات قانونی ما ادامه پیدا کرد تا رسیدیم به هفتم اسفند، توافق نامه ای بین ما و کارفرما نوشته شد. این صورت جلسه را مدیر کل اداره کار استان، مدیرعامل، امام جمعه و برخی دیگر هم امضا کردند. این صورت جلسه مبتنی بر این بود که کارگران مطالبات خود را کنار بگذارند و کارفرما هم دیگر بدون کمیته انضباطی کسی را اخراج نکند. چون ایشان هر زمان که می خواستند بدون تشکیل کمیته انضباطی، کارگر را اخراج موقت می کردند. در همین دوره اعتراضات ما، کارت بچه ها را ضبط می کردند و دیگر کارگران امکان ورود و خروج نداشتند. در حالی که قانون اجازه چنین کاری را نمی دهد. ایشان در این سه سال که مدیرعامل بود خیلی از کارگرها را بدون رای کمیته انضباطی اخراج کرد. پس از آن هیچ کنشی از طرف ما کارگران شکل نگرفت. حتی در فضای مجازی هم هیچ فعالیتی نداشتیم و فقط کار کردیم. با وجود این ما تا هفته آخر اسفند عیدی و حقوق نگرفتیم و بعد هم برای گروهی واریز شد و برای گروه دیگر نشد، با این حال ما چیزی نگفتیم. حتی در همان زمان چند نفر از کارگرها را اخراج کرد و دیگر قراردادشان را تمدید نکرد و باز هم ما چیزی نگفتیم و فقط کار کردیم. گفتیم به جای اعتراض کردن، از روش قانونی کار را پیگیری کنیم تا روز آخر سال که چند نفر از بچه ها را اخراج کرد و گفت قراردادشان را تمدید نمی کنم. آن هم از بچه هایی که در تمام جلسات حضور داشتند و درمورد وضعیت کارگرها صحبت می کردند. به نظر ما حالا که طرح طبقه بندی را اجرا کرده و حقوق ها بالا رفته، در حال انتقام گرفتن از کارگرهاست که بانک ملی هم از ایشان حمایت می کند. همان موقع هم چند نفر را به ورزشگاه غدیر که در اجاره فولاد ایران است، تبعید کرد. ۱۴ نیروی فنی به آنجا رفتند. خود من جزء تبعیدی ها بودم که آنجا بودم که جز آب دادن به چمن ها، واقعا هیچ کاری نداشتیم. عید هم تمام شد و حدود ۷۰ نفر را به کمیته انضباطی بردند. گفتند با تعدادی از ما قراردادهای یک ماهه تا سه ماهه می بندند که کاملا خلاف قانون است. به من گفتند یا قرارداد یک ماهه باید امضا کنی یا اخراج خواهی شد که من قبول نکردم و اخراج شدم».
ما می خواهیم به سر کار برگردیم
یکی دیگر از این کارگرهای فولاد که با بیش از ۱۶ سال سابقه کار اخراج شده است هم در گفت وگو با «شرق» از تحمیل قراردادهای یک ماهه که به آنها پیشنهاد شده و آنها قبول نکرده اند می گوید: «ما فقط درخواست داریم به محل کارمان بازگردیم. این سازمان هم بر اساس قوانین و آیین نامه های مندرج با کارگران برخورد کند. از کارفرما می خواهیم دست از این کینه توزی و عناد بردارد. ما فقط یک مطالبه قانونی داشتیم که چون قانون به کارفرما تحمیل کرده، حال کارفرما از افرادی که فکر می کنند در اجرای این طرح دخیل بودند و کارهای حقوقی انجام دادند، انتقام می گیرد. حتی عیدی را هم مثل گوشت قربانی تکه تکه به ما دادند ولی باز هم ما سکوت کردیم. بعد هم به یک سری از نیروها که بیش از ۱۵ سال سابقه کار داشتند گفتند با شما قرارداد یک ماهه تا سه ماهه می بندیم که من امضا نکردم. این چند روز هم به تهران آمدیم تا از همه ظرفیت های قانونی کمک بگیریم. اخراج ما تاثیر مستقیم در شرایط بازنشستگی ما خواهد داشت. این وقفه برای بیمه بازنشستگی ما را تا چند سال عقب می اندازد».
فقط چند ماه مانده بود بازنشسته شوم
کارگر دیگری که در بین آنها حضور دارد، اشاره می کند که تنها چند ماه تا بازنشستگی من باقی مانده بود و حالا اخراج شده ام. طبق گفته های خودش کم کم باید روند اداری برای بازنشستگی را طی می کرده و به «شرق» می گوید: «اگر بین بیمه ما فاصله بیفتد برای بازنشستگی دچار مشکل می شویم. بعد از درخواست مطالبات بسیار، تعدادی از ما را به ورزشگاه غدیر فرستادند، ما نیروهای فنی بودیم که به جای کمک به صنعت کشور باید در ورزشگاه بی کار می ماندیم تا بعد از کار به خانه برگردیم. بعد هم به ما گفتند باید قراردادهای کوتاه مدت مثل یک ماه تا سه ماه امضا کنیم که ما قبول نکردیم. همه ما درخواست های قانونی داریم و برای همین به تهران آمده ایم تا صدایمان به جایی برسد».
مطالبات کارگرها را ببینید
شاید یکی از بخش های مهم اقتصاد کشور به دست کارگران بگردد، افرادی که در هر جامعه جزء اقشار مهم نیروی انسانی محسوب می شوند. کارگرهای ملی صنعت فولاد هم بخش از این گروه هستند که چندسالی است برای مطالبات خود با کارفرماهای خود دچار چالش شده اند. «مریم زنده دل» پژوهشگر حوزه کار درمورد مطالبات این گروه به «شرق» می گوید: «این کارگرها درخواست اجرای صحیح طرح طبقه بندی را داشتند که کارفرمای اصلی آنها که بانک ملی است، حاضر نشده در این سال ها این مطالبه را به صورت درست پیگیری کند. در واقع بیش از یک دهه است که کارگران برای این درخواست خود مطالبه می کنند، تا اینکه به سال ۱۴۰۲ رسیدند که کارفرما با وساطت امام جمعه صورت جلسه ای را امضا کردند که در آن صورت جلسه قرار شده تا اداره کار به عنوان حکم قرار بگیرد. طرح طبقه بندی مشاغل هم مربوط به کارگاه هایی است که بیش از ۵۰ نفر پرسنل دارند. با این حال کارفرما باید به نیروهای خود رتبه و پایه دهد و در نتیجه با مبلغ بهتری بازنشسته می شود. در حالی که این کارگرها در بهمن و اسفند بسیار تحت فشار بودند و عیدی و حقوق تکه تکه دریافت کردند و با وجود اینکه قراردادهای یک ساله داشتند به آنها اعلام می شود که باید قراردادهای یک ماهه امضا کنید. در حالی که طبق قانون کار قرارداد یک ماهه فقط برای نیروی کار آزمایشی است؛ بنابراین کارگری که سابقه کار چندساله دارد نباید به قرارداد یک ماهه و چندماهه تن دهد، چون اگر به چنین چیزی تن دهد، در واقع مشکلات بسیار بیشتری در آینده خواهد داشت. یک سری از این نیروها چون فروردین هم کار کردند جزء تجدید ضمنی قرارداد قرار گرفتند. یک سری هم فقط به شش ماه سابقه کار دیگر نیاز داشتند تا بازنشسته شوند. ولی آنها را هم اخراج کردند. تمام حرف این کارگرها همین است که ما در چارچوب قانون مطالبه قانونی داریم و دنبال هیچ چیز دیگری نیستیم».
منبع: شرق
انتهای پیام / م
نظر شما