در باب مسئولیت اجتماعی شرکتهای صنعتی کشور از جمله شرکتهای معدنی و فولادی دو ابهام وجود دارد، یکی اینکه شماری از این هزینهها ارتباطی با ماهیت واقعی مسئولیت اجتماعی بنگاهها ندارد و دیگر اینکه به نظر میرسد تمایلی برای نظارت بر کیفیت خرج شدن آنها وجود ندارد تا جایی که طرح کمیسیون مسئولیت اجتماعی اتاق بازرگانی ایران برای رصد چگونگی هزینهکرد این ارقام که گاه به چند هزار میلیارد تومان هم میرسند، با شکست مواجه شده است.
بررسی اقدامات برخی از شرکتهای فولادی در حوزهی مسئولیتهای اجتماعی، این حس را در مخاطب ایجاد میکند که این شرکتها در حال پرداخت باج محیطزیستی هستند و نسبت به جامعهی محلی و محیط پیرامونی بیتوجهند.