رسانهها و بهویژه خبرنگاران سالیان سال است که به حال خود رها شدهاند و گویا بودن و یا نبودن رسانه هیچ تفاوتی برای دیگران ندارد. اگر یک روز، فعالیت رسانهای متوقف شود؛ هیچ مدیر، مسئول و حتی مخاطبی نیست که زنگ بزند و از مشکلات آن رسانه بپرسد؛ حتی اگه آن رسانه سالها فعال و پویا باشد.
این چه تجلیلی است که مزد قدرشناسی آن ممنوعیت حضور خبرنگار در محافل و جلسات عمومی را در پی دارد؟ این رویکرد حتی با روح احترام و تجلیل به افراد عادی هم منافات دارد چه رسد به مدعیانی که هر کدامشان داعیهدار شأن و شئوناند.