به گزارش پایگاه خبری آهننیوز، اختلاف قیمت فاحش بین تختال با ورق تولید شده از آن در مقایسه با اختلاف قیمت ناچیز شمش و میلگرد تولیدی از آن در روزهای اخیر به بیشترین حد خود رسیده است.
وجود چنین شرایطی این سوال را در ذهن متابدر میکند که چطور ممکن است محصولی مانند تختال که با میانگین قیمتی ۲۳ هزار و ۶۰۰ تومان در بازار فیزیکی عرضه میشود منجر به تولید ورق با قیمت حول و حوش ۴۰ هزار تومان شود اما شمش که با میانگین قیمتی حدود ۲۱ هزار تومان عرضه شده تبدیل به میلگردی می شود که با قیمت ۲۴ هزار تومان عرضه می شود.
در این باره مجید لقایی، مدیرعامل مجتمع فولاد خرم آباد در گفتوگو با آهننیوز، به عنوان یکی از تولیدکنندههای بزرگ ورق در کشور ضمن اشاره به اینکه صرفا فقط قیمتتمام شده تعیینکننده نیست، بیان کرد: بیشتر این اختلاف به بحث رقابت در بخش ورق و نوع ورق تولیدی برمیگردد.
وی افزود: به عنوان نمونه هر ورق تولیدی با توجه به پارامترهای مختلف از جمله، ضخامت، سایز و کاربرد آنها قیمتهای متفاوتی دارند.
لقایی تصریح کرد: با وجودی که ممکن است قیمت تبدیل همه این ورقها، بهای تمام شده یکسان داشته باشند اما با توجه به پارامتر سایز و ضخامت، قیمتها تغییر میکند. مثلا نرخ ورق حول و حوش ۴۴ هزارتومانی برای ورقهای با ضخامت زیر ۱۰ میلیمتر بوده و برای ورقهای با ضخامت بالاتر از ۱۵ میلیمتر قیمت بسیار پایینتر است.
به گفته این فعال صنعتی، ضمن این، ورقهای با قیمت بالاتر بیشتر به بحث رقابت و انحصار تولید برخی ورقها برمیگردد و این سبب میشود که بازه حاشیه سود برای برخی ورقها نسبت به سایر گریدها بیشتر باشد.
مدیرعامل فولاد خرمآباد در پاسخ به این پرسش که امکان تولید گرید خاص که در انحصار برخی کارخانههاست آیا نیازمند تکنولوژی خاصی است که سایر کارخانهها نمیتوانند تولید کنند؟ گفت: خیر، تکنولوژی خاصی نیاز ندارد اما ایجاد هر تغییراتی در یک کارخانه تولید ورق برای ایجاد خط تولید جدید نیازمند صرف هزینه و زمان زیادی و طاقتفرسایی است که جرات ورود به آن را به تولیدکننده نمیدهد.
او در این باره توضیح داد: علاوه براین، باید تولیدکننده بررسی کند که با توجه به تحریمها، هزینه بسیار گران ماشینآلات تولیدی و امثالهم، آیا صرفه اقتصادی برای تولیدکننده دارد؟
لقایی در پاسخ به این پرسش که چرا نباید صرفه اقتصادی نداشته باشد در حالی که تقاضا برای آن به شدت در کشور بالا است، گفت: یکی از دلایل این است که از هرتولیدکننده پرسش شود از پروسه طولانی و طاقتفرسای ایجاد خط تولید جدید، صدور مجوز جدید، تخصیص ارز، مجوز واردات و زمان واردات به شدت گلایهمند هستند طوریکه حتی اگر یک کارخانهدار علاقهمند به این کار باشد، در میانه راه پشیمان میشود.
مدیرعامل فولاد خرمآباد سپس افزود: از طرف دیگر عدمپیشبینیپذیر بودن دورنمای اقتصادی در کشور حتی برای یک یا دو سال آینده یکی دیگر از عوامل منعکننده است؛ بدین ترتیب که تولیدکننده نمیداند آیا تقاضایی که هماکنون برای این کالا وجود دارد، دو سال دیگر هم وجود خواهد داشت.
مدیرعامل فولاد خرمآباد در پایان بهعنوان راه حل این معضل بیان کرد: حداقل کار برای حل شدن و شکستن این انحصار این است که مسئولان ذیربط پروسه طولانی و سخت اخذ مجوز و راه اندازی خط تولید جدید را تسهیل کنند.
انتهای خبر/ ف
نظر شما